Dekalog rodziny chrześcijańskiej

1.    Pamiętaj, rodzino, że Bóg jest twoim Ojcem i zawsze niech On będzie u was najważniejszy, na pierwszym miejscu. 

2. Chociaż do życia ci wiele, rodzino, potrzeba, ale nie zapominaj nigdy o codziennej wspólnej modlitwie. 

3. Niech każda niedziela będzie dla ciebie, rodzino, radosna. Bierz, rodzino, udział we Mszy św. i dużo czasu spędzaj ze sobą na rozmowie i odpoczynku.

4. Dzieci, kochajcie swoich rodziców. Rodzice, bądźcie odpowiedzialni za swoje dzieci i stawiajcie im wymagania w duchu miłości. 

5. Niech wartość życia będzie dla ciebie, rodzino, najważniejszą sprawą, szczególnie wartość życia dziecka poczętego, a jeszcze nienarodzonego.

6.  Niech miłość wzajemna będzie dla waszej rodziny przewodniczką i drogowskazem. 

7. Szanuj, rodzino, swój dom, ale pamiętaj, że największą własnością tego domu jesteś ty sama. 

8.  Rodzino, bądź zawsze świadkiem prawdy w swoim domu i w społeczeństwie. 

9. Pamiętaj, rodzino, że w każdej innej rodzinie są także problemy i kłopoty. Nie ma na świecie idealnych rodziców ani dzieci. 

10. Nie wszystko, co mają inne rodziny, musisz mieć, rodzino, w posiadaniu. 

     Mały niedostatek pozwoli ci być bardziej wyrozumiałą i solidarną wobec potrzebujących.

Drogi Rodzicu...

Drogi Rodzicu, jeśli chcesz ukształtować i wychować swoje dziecko na dobrego, uczciwego i odpowiedzialnego człowieka, to:

1. Nie daj dziecku od najmłodszych lat wszystkiego, czego tylko zapragnie. Niech czasem odczuje jakiś brak i niedostatek. 

2. Nie śmiej się z jego wulgarnych i grubiańskich słów. Okaż mu wtedy swój smutek i niezadowolenie, a wtedy dziecko się przekona, że to, co powiedziało, nie jest śmieszne i najmądrzejsze.

3. Mów dziecku o Bogu i ukazuj wiarę jako drogę do prawdziwych wartości. Idź z nim na Mszę Świętą. Niech wzrasta w atmosferze religijności od najmłodszych lat. Nie czekaj z tą sprawą do lat edukacji szkolnej.

4. Jeśli widzisz, że źle postępuje, to powiedz mu o tym zawsze, aby uczyło się drogi prawdy i sprawiedliwości od wieku dziecięcego.

5. Nie wykonuj za swoje dziecko prac, które zostały mu zlecone. Niech samo uczy się sprzątać swoje zabawki i inne przedmioty, które porozrzucało, aby w ten sposób nabrało przekonania, że na nim także spoczywa odpowiedzialność.

6. Nigdy nie pozwalaj dziecku wszystkiego czytać i oglądać w telewizji oraz bez ograniczeń grać na komputerze. Pierwszą szkołą wychowania jest rodzina, a nie mass media.

7. Jeśli w Waszym małżeństwie dojdzie do nieporozumienia na wskutek  różnych poglądów dotyczących wychowania, tej sprawy konfliktowej nie załatwiajcie w obecności dziecka. Niech ma przekonanie, że jednakowo myślicie.

8. Pamiętaj, nie dawaj dziecku pieniędzy na każdą jego zachciankęi rozlicz je z wydawanych pieniędzy. Ono musi wiedzieć, że wydatki domowe są ważniejsze.

9. Bądź ostrożny w spełnianiu życzeń dziecka. Nie każdego dnia musi mieć słodycze i ciągle nowe zabawki, jak jego kolega lub koleżanka. Dziecko może być także sobą, chociaż nie będzie nosiło najnowszych i najmodniejszych ubrań z ostatniej reklamy telewizyjnej.

10. Uważaj, kiedy stajesz w obronie swojego dziecka. Najpierw dobrze zbadaj jego sytuację konfliktową. Ono także potrafi skrzywdzić kolegę, babcię lub nauczyciela.

Drogi Rodzicu,

jeżeli pomimo tak dużego twojego wysiłku, wymagań i miłości twoje dziecko wyrośnie na złego i nieodpowiedzialnego egoistę, nie obwiniaj siebie, jeśli zrobiłeś wszystko, co się dało. Widocznie dziecko nie zrozumiało twojego trudu i poświęcenia. Pamiętaj, że sprawy trudne musisz także powierzać Bogu i u Niego szukać pocieszenia, bo On doceni twój wysiłek i poświęcenie.

Opłaty

Za pobyt dziecka w przedszkolu naliczane są opłaty:

WPISOWE – jeden uśmiech i … gotowe!

CZESNE – 50 zł za miesiąc (opłata ta nie podlega ulgom ani odpisom w przypadku nieobecności dziecka w przedszkolu)

WYŻYWIENIE – 4 zł za każdy dzień (kwota ta podlega odliczeniom w przypadku nieobecności dziecka w przedszkolu). Wysokość stawki żywieniowej może ulec zmianie od nowego roku szkolnego w zależności od cen produktów spożywczych lub innych kosztów związanych z funkcjonowaniem kuchni.

ZAJĘCIA DODATKOWE :

Język angielski – 3 zł za jedno zajęcie w miesiącu Rytmika – 3 zł za jedno zajęcie w miesiącu

Zajęcia taneczne – 4 zł

Zajęcia logopedyczne – 6 zł

UWAGA!

Dyrektor może skreślić dziecko z listy dzieci uczęszczających do przedszkola w przypadku, gdy rodzice systematycznie zalegają z opłatami za przedszkole i wyżywienie, podczas kiedy warunki materialne rodziny nie upoważniają do korzystania z zapomóg i zwolnień.

Jak umotywować dzieciom

wartość wspólnie przeżywanego czasu

w rodzinie?

„Słowa nauki tu nie wystarczą: Dzieci nie słowem, lecz życiem uczyć trzeba, jak żyć”

Współczesny świat ciągle pędzi i prześciga się w nowościach komputerowych, medialnych. Można nie wychodząc z domu zwiedzać świat, przenosząc się kilkaset kilometrów z miejsca zamieszkania. Dzieci idąc ze szkoły marzą tylko o tym, by zasiąść do komputera i grać, ale czy to dobry sposób na spędzanie wolnego czasu? Wielu rodziców zabieganych, zapracowanych często nawet nie wie, w co gra jego dziecko, jak spędza czas wolny. Warto w tym miesiącu na początku Nowego 2014 Roku pomyśleć o rodzinnym spędzaniu czasu wolnego. Warto zapytać swoje najdroższe Skarby, jak spędzają czas wolny po szkole wtedy, gdy nie mają innych zajęć. Ta rozmowa może otworzyć nowe horyzonty, może pozwolić odkryć wartość choćby najkrótszej chwili spędzonej razem, wspólnie, może pozwoli zaplanować sobotę i niedzielę, by pobyć razem… 

Z życia wzięte …

W pewnym lesie, nieopodal wielkiego miasta, żyła rodzina Wiewiórczaków. Była wyjątkowa jak każda, ponieważ panowała w niej swoista dla „Wiewiórek” atmosfera. Należeli do niej tata Pan Wiewiórczak, jego bardzo dobra i mądra żona – Pani Wiewiórczakowa oraz ich siedmioro uroczych dzieci. Razem tworzyli zgrany zespół. Ich codzienność to leśna szkoła u dobrej nauczycielki – pani Sowy, wspólne zabawy z przyjaciółmi, a także nawzajem ze sobą. Oczywiście nie brakowało też wspólnej pracy przy zbieraniu orzeszków i porządkowaniu domku. To sielskie życie rodzinne zakłócały nasilające się sprzeczki między dorastającym rodzeństwem a rodzicami. Przestały cieszyć wspólne spotkania i wspólna praca. Zamiast rozmów panowało milczenie lub ostre i cierpkie słowa. Dobra i mądra mama wiedziała, że nie może tak być. Czuła w sercu, że nic dobrego z tego nie będzie.

Pewnego dnia bardzo szarego i jesiennego, najstarszy syn powiedział: „Odchodzę stąd, nie chcę tu być”. Od tego dnia powoli odchodzili następni mówiąc lub nic nie mówiąc: „Po co nam rodzina, lepiej poszukać swojego domu”. Z każdym odejściem dziecka, las wokół domu państwa Wiewiórczaków tracił kolory, mało tego – gałęzie wykrzywiały się, a orzeszki – te ulubione nie smakowały jak zawsze. Wszystko wokół traciło kolor i smak. Wielki rodzinny dom stał się pusty i smutny. Aż trudno było ze sobą rozmawiać. Tata nic nie mówił tylko drapał się po głowie, a mama chodziła od okna do okna i myślała co zrobić.

Pewnego dnia, kiedy było bardzo smutno i szaro i nawet niebo płakało, mądra mama wstała wcześnie rano i wyruszyła w las. Chodziła od drzewa do drzewa, by odszukać swoje dzieci. Każdemu pojedynczo mówiła: „Przyjdź dziś wieczorem do domu, ogrzejesz się i sami sobie poroz-mawiamy. Weź tylko jedną gałązkę do wspólnego ognia”. Chodziła od domku do domku, zapra-szała i zapewniała o tym, by się nie bać. Nikt z dzieci nie wiedział, że dobra i mądra mama zaprosiła ich wszystkich. Każdemu tylko proponowała: „Weź tylko jedną gałązkę do wspólnego ognia”. I tak tego dnia, gdy nawet niebo płakało, zebrała się cała rodzina. Każdy wchodząc był zdziwiony widząc rodzeństwo. Nikt jednak nie miał odwagi wstać i uciec, każdy miał w ręku gałązkę. Mama przemówiła patrząc każdemu w oczy. „Dzieci moje kochane – wiewióreczki najdroższe, proszę, spróbujcie złamać gałązkę jaką przynieśliście. Widzę, że wam się udało. Tak, bo to tylko jedna drobna gałązka – teraz połóżcie gałązki na środku pokoju w jednym miejscu. Zobaczcie jak dużo gałązek się zebrało”. Powiedziała do najstarszego syna: „Weź w swoje dłonie gałązki i spróbuj je złamać”. Syn wziął, ale nie mógł. Nie było już tak łatwo jak wcześniej. Potem dała następnemu i tak wszystkim po kolei. Podała także silnemu tacie – jemu też się nie udało. Wówczas ze swoim uśmiechem spojrzała z miłością na wszystkich i powiedziała: „Jedną gałązkę łatwo złamać, bo jest sama i drobna. Ale nie można złamać dziewięciu gałązek, czyli nie można złamać rodziny. Bo rodzina mimo burz, mimo grzmotów jest rodziną. Dzieci, nic nie może nas złamać. Proszę, pamiętajcie o tym. Samemu nawet orzeszek nie smakuje tak jak w domu”. Dzieci nic nie mówiły, tylko w ciszy uściskały się nawzajem. A mądra mama ze spiżarki przyniosła koszyczek orzeszków.

W naszym życiu rodzinnym przeżywamy różne sytuacje. Każda rodzina ma swoją tajemnicę, swoją tradycję i swoją wyjątkową historię. Pomyśl o swojej rodzinie …, podziękuj, przebacz i proszę jak możesz, zapamiętaj słowa bł. Edmunda Bojanowskiego: „Najwyższym celem wychowania jest, aby człowiek stał się obrazem i podobieństwem Boga na ziemi”. Temu odkryciu służy wczesne wychowanie, troska o to, by dzieci umiały dobrze wykorzystać czas wolny od nauki. Jak ważne jest odkrycie talentu dziecka, tak bardzo ważne jest też rodzinne spędzanie czasu w niedzielę. Może warto odkurzyć gry rodzinne tj. warcaby, chińczyk, państwa – miasta, itp.

Perełka bł. Edmunda Bojanowskiego

Dnia 3 maja 1854 roku przyszła do Edmunda uboga kobieta, której mąż pozostawał w więzieniu i prosiła o przyjęcie „do sierot” jej córki. Po tej wizycie zapisał w Dzienniku: „Powyższa rozmowa z nieszczęśliwą matką i głębokie rozrzewnienie nad jej niedolą zastąpiło mi bytność na dzisiejszej pierwszej pasji piątkowej w kościele….”.

Bł. Edmund potrafił dostrzec różne oblicza ludzkiej nędzy: materialne, intelektualne, kulturowe, moralno-duchowe. Był człowiekiem świeckim… znał doskonale trudy i potrzeby rodziny. Wiedział, że to, co się w duszy dziecka zasieje – to zostaje głęboko w jego sercu na całe życie.

Niech to będzie dla nas – w szczególności rodziców – rachunkiem sumienia. Nie wystarczy dać dziecku zabawki, wykształcenie, wygodne życie. Trzeba mu dać siebie i to, co najważniejsze – Odniesienie do wartości religijnych. 

„Dzieci, jako najdroższy skarb Jezusa Pana, niechaj starannie i w miłości pielęgnują, aby stawając się maluczkimi przed Bogiem, przysługiwały się Jezusowi Panu, który nie tylko sam stał się dzieciątkiem, ale też w dzieciach chciał być uwielbionym”

/Reguła § 44/.

Zasady współpracy z rodziną

Mając na uwadze i doceniając fakt, że rodzina jest dla dziecka naturalnym środowiskiem wychowawczym, w którym rozwija się osobowość dziecka, gdzie nabywa ono podstawowych nawyków i otrzymuje wzory zachowań ochronka podejmuje stałą współpracę z rodzicami.

Właściwie zorganizowana współpraca obu środowisk wychowawczych w przekazie systemu norm i wartości, integralnym rozwoju i wychowaniu dziecka oparta jest na następujących zasadach:

• Zasada jasnego informowania rodziców o specyfice wychowania w ochronce, zasadach współpracy z rodziną oraz konsekwentnego ich przestrzegania dla osiągnięcia celu wychowania w ochronce.

• Zasada pierwszeństwa prawa rodziców do wychowania dzieci (mowa o prawie naturalnym) z uwzględnieniem ich praw rodzicielskich, także w związku z planowaniem działań wychowawczych w ochronce.

• Zasada pomocniczości polegająca na służbie rodzinie i niesieniu jej pomocy w wychowaniu dziecka.

• Zasada indywidualnego podejścia do dziecka i jego rozwoju oraz rozwoju wspólnoty osób. Podkreśla się respekt wobec tajemnicy dziecka, a uwzględniając wychowanka, jako pierwszy faktor wychowania, jego wartość jako osoby.

• Zasada indywidualnego podejścia do potrzeb, możliwości i problemów rodziny.

• Zasada współpracy podmiotowej – wypracowywanie wspólnego stanowiska siostry nauczycielki i rodziców wobec dziecka i współdziałanie w procesie jego integralnego wychowania.

• Zasada rzetelnego i dyskretnego informowania rodziców o postępach dziecka, jego problemach i potrzebach dostrzeganych w trakcie realizacji zadań wychowawczo–dydaktycznych i opiekuńczych.

• Zasada angażowania rodziców w życie ochronki i jej funkcjonowanie – np. rada rodziców, zebrania rodziców.

• Zasada organizowania różnych form czynnego zaangażowania rodzin w uroczystości religijne, patriotyczne i okolicznościowe, w spotkania integracyjne, rekreacyjne, formacyjne, także z udziałem specjalistów.